Niniejszy artykuł powstał na podstawie pracy prof. Galiny Romanivnej Didyckiej, wykładowcy języka francuskiego, hiszpańskiego i, łaciny
- Przed 1948 rokiem nie istniało państwo o nazwie Izrael.
- Ludzie nazywani „Izraelczykami” do początku zaistnienia państwa mieszkała rozproszona po całym świecie na tej planecie, w tym na ternie zwany Lewantem, a także Palestyną, Mandatem Brytyjskim,, południową Syrią. Turecka dynastia Osmanów sprzedała te ziemie po zakończeniu pierwszej wojny światowej, którą przegrała wraz z Niemcami bankowi Rotschildów*
- Część tych ziem nazwana została "Izraelem” na przestrzeni dziesięcioleci.
- Polska głosowała za tym projektem na forum Ligi Narodów.**
- Ponowna ocena literatury genetyki antropologicznej na temat żydowskich populacji ujawnia, że nie są to po prostu zbiorowiska genetycznie spokrewnionych ludzi, wywodzących się z małej grupy wspólnych przodków, ale „mozaika” ludów o różnym pochodzeniu.
- Greckie i inne przed średniowieczne źródła historiograficzne wykazują, że schematy widoczne w ostatnich badaniach genetycznych można wyjaśnić dużym wkładem konwertytów grecko-rzymskich i anatolijsko-bizantyjskich, którzy powiązali się z pewnymi iteracjami judaizmu, począwszy od pierwszego i drugiego wieku naszej ery i kontynuując do średniowiecza. Populacje te, wraz z babilońskimi i aleksandryjskimi społecznościami żydowskimi, rdzennymi mieszkańcami Afryki Północnej
i słowiańskojęzycznymi konwertytami na judaizm, wspierają mozaikową geografię żydowskiego pochodzenia w Europie i Azji Zachodniej, a nie taką, która wywodzi się z ograniczonego zestawu rodów pochodzących wyłącznie z Palestyny.
- Ogólnym trendem w literaturze genetyki populacyjnej jest to, że współczesna społeczność żydowska nie ma jednego centrum przodków, ale jest utworzona z heterogenicznych, geograficznie rozproszonych źródeł.
Pomimo domniemanego języka użytego w kilku pracach naukowych, dane genetyczne zbiorczo wskazują nie na pojedyncze pochodzenie lewantyńskie lub jeszcze mniejsze Chazarów, ale zamiast tego wskazuje na mozaikę zachodnioazjatyckich i autochtonicznych źródeł europejskich dla współczesnych populacji żydowskich, w tym na anatolijskie, perskie, słowiańskie i około śródziemnomorskie elementy, w tym Lewant, z bardzo silnym argumentem za konwersją na judaizm przez autochtoniczne Europejki (Costa i in. 2013).]
- Judaizm to system wierzeń o wielu tradycjach i historiach.
- Pochodzenie jego populacji jest również wielorakie. Jego ekspansja
w Eurazji trwała prawie do aż do średniowiecza;, proces bardzo podobny do chrześcijaństwa – opierała się na nawróceniu na Dekalog, a nie na rozprzestrzenieniu się i osiedleniu się pierwotnej grupy wyznawców religii
z Palestyny (zjawisko "nachodźców" obserwowane obecnie w UE
w następstwie stworzonej sztucznie "wędrówki ludów" )
- Te badania genetyczne i historyczne opierały się na założeniu, że populacje żydowskie powinny być genetycznie spójne, błędnie rozumieją złożoność żydowskiej historii – od starożytności przez średniowiecze, od Rzymu po Babilon, od Aleksandrii po Wilno – i czyniąc to nie doceniają stopnia, w jakim liczne populacje przyczyniły się do ich powstania. do tego, co w końcu stało się znane jako naród żydowski a nie lud Ziemi.
>>> http://romannacht.blogspot.com/2013/08/zaginieni-palestynscy-zydzi.html
*) http://romannacht.blogspot.com/2015/09/rotschild-kupi-jerozolime.html
**)http://romannacht.blogspot.com/2022/02/polska-pomoga-w-zaozeniu-izraela.html
Źródła:Yardumian, Aram & Schurr, Teodor. (2019). Geografia żydowskiej etnogenezy. Czasopismo Badań Antropologicznych. 2019 75:2, 206-234.
Geografia żydowskiej etnogenezy | Journal of Anthropological Research: tom 75, nr 2