Północny biegun magnetyczny Ziemi porusza się z taką prędkością, że światowi eksperci ds. geomagnetyzmu zmuszeni są do zaktualizowania światowego Modelu Magnetycznego, opisującego pole magnetyczne planety i stanowi podstawę współczesnej nawigacji od systemów sterujących okrętami na morzu po Google Maps w smartfonach.
- Obowiązująca obecnie wersja modelu ukazała się w 2015 roku i miała być wykorzystywana do roku 2020, jednak pole magnetyczne zmienia się tak szybko, że naukowcy muszą już teraz zaktualizować ten model.
- Sytuacja w której się obecnie znajdujemy jest interesująca- oświadczył geomagnetyk Arnaud Chulliat z uniwersytetu
w Boulder w stanie Kolorado oraz Krajowych Ośrodków Informacji (NCEI), należących do Narodowej Administracji ds. Oceanów i Atmosfery (NOAA).
- To nie są żarty. Co się dzieje? W ubiegłym miesiącu na spotkaniu Amerykańskiej Unii Geofizycznej (AGU), Chulliath oświadczył, że odpowiedź na to pytanie jest dwojaka:
- Po pierwsze w 2016 roku, czyli rok po aktualizacji Światowego Modelu Magnetycznego nad Ameryką Południową wystąpił impuls geomagnetyczny.
- To oznacza, że tuż po ostatniej aktualizacji nastąpiła zmiana w polu magnetycznym planety; zmiana, której geomagnetycy nie przewidzieli.
- Po drugie: ten problem pogłębiło przemieszczanie się magnetycznego bieguna północnego.
- Ten biegun wędruje w sposób nieprzewidywalny dla dzisiejszego naukowca i dlatego fascynuje ich jak
i odkrywców. Odkąd James Clark Ross po raz pierwszy zmierzył ruch tego bieguna w kanadyjskiej Arktyce w 1931 roku.
- W połowie lat 1990 prędkość jego przesuwania się wzrosła od około 15 km na rok do około 55 km/rok.
- W roku 2001 biegun był już nad Oceanem Arktycznym, gdzie w roku 2007 na lodzie morskim wylądował samolot
z zespołem naukowców z misja ustalenia gdzie terz znajduje się ten biegun. Jednym z tych naukowców był Chulliath.
- W 2018 rokubiegun przekroczyłMiędzynarodową Linie Daty na wschodniej półkuli., a obecnie zbliża się bezpośrednio do Syberii.
[ NATURE.com, 09/01,2019].
i odkrywców. Odkąd James Clark Ross po raz pierwszy zmierzył ruch tego bieguna w kanadyjskiej Arktyce w 1931 roku.
- W połowie lat 1990 prędkość jego przesuwania się wzrosła od około 15 km na rok do około 55 km/rok.
- W roku 2001 biegun był już nad Oceanem Arktycznym, gdzie w roku 2007 na lodzie morskim wylądował samolot
z zespołem naukowców z misja ustalenia gdzie terz znajduje się ten biegun. Jednym z tych naukowców był Chulliath.
- W 2018 rokubiegun przekroczyłMiędzynarodową Linie Daty na wschodniej półkuli., a obecnie zbliża się bezpośrednio do Syberii.
[ NATURE.com, 09/01,2019].
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz